این جمله مقام رهبری هزاران حرف در دل دارد؛ که ما گروهی از ورزشکاران دو و
میدانی استان اردبیل قصد داریم با نگارش این چند سطر این فریضه را که
بنابر فرموده مقام معظم رهبری بر گردن داریم اداء کنیم.
رشته دو و میدانی به عنوان مادر ورزش ها جایگاه ویژه ای در جهان و کشورمان
ایران دارد؛ اما متأسفانه در چند سال اخیر در استان اردبیل که یکی از قطب
های این ورزش بود مورد بی مهری قرار کرفته است. هگامی که 1387 به قصد
بازسازی پیست دو و میدانی مجموعه ورزشی تختی اردبیل و احداث پیست تارتان
پیست به روی ورزشکاران بسته شد همه با خوشحالی و امید به آینده در انتظار
روزهای خوشی برای دو و میدانی بودند اما متأسفانه این واقعه نه تنها خوش يمن نبود بلکه روزهای تلخی رانیز در پی داشت چرا که پس از دو سال یعنی
اواخر تابستان سال 1389 پیست جدید افتتاح شد که از کیفیت آن بگذریم
ورزشکارانی که با هزاران امید به پیست تازه تأسیس گام می گذاشتند با چهره
های جدیدی در سطح مدیریت آشنا می شدند چهره هایی که ابتدا آنها را از
خانواده خود می دانستند آقای ر. م. به و ش. ش.
با ورود این اشخاص کم کم اختلافات و دو تیرگی در این خانواده شکل گرفت
مربیان باسابقه و کسانی که چندین نسل از ورزشکاران اردبیل شاگردان این
افراد بودند به آرامی به انزوا کشیده شدند و انواع تهمت ها را تحمل کردند
از جمله این افراد آقای ر. ش. مربی سرشناس دوهای استقامت با درجه
مربیگری سطح یک بین المللی و آقای د. ا. ب. مربی پرش که اولین
کارشناس تربیت بدنی اردبیل محسوب می شوند. با کناره گیری این عزیزان به
نوعی قرون وسطی دو و میدانی اردبیل آغاز گردید ورزشکاران در سطح ملی یکی پس
از دیگری از صحنه کناره گرفتند آقای حیدر ساجدی دارنده مدال های آسیایی و
جهانی در اوج ورزش حرفه ای را کنار می گذارد آقای میر بهرام میر عزیزی
دارنده پنج عنوان نایب قهرمانی نیمه ماراتن کشور مورد تخریب شخصیتی قرار می
گیرد بهزاد شنوا دونده نوجوان کشور پس از بازگشت از مسابقات اسیایی حتی
مورد استقبال هم قرار نمی گیرد، این قصه تا به امروز هنوز ادامه دارد،
آقایان شعارشان در طول ریاست بر هیأت به نظر می آید این بوده که یا با
ما، یا بر علیه ما؛ که متأسفانه این شعار را عملی نیز کردند در سال 1390 به
هنگام اعزام تیم نیمه ماراتن به مسابقات، تیمی که دوره قبل قهرمان کشور شده
بود به خاطر اختلافات رئیس هیأت با مربی و بالتبع ورزشکاران از افتخار
آفرینی باز می ماند سال 91 تیم صحرانوردی بزرگسالان به خاطر توهین این
افراد به ورزشکاران اعزام نمی شود و تعدادی از ورزشکاران با تیم های دیگر
استان ها عازم مسابقات می گردند. هر گونه اعتراض در بین ورزشکاران یا
مربیان با هوچی گری این افراد در نطفه خفه می شود و اکنون پس از گذشت چهار
سال از ریاست آقای م.T، نامبرده دوبارۀ
کاندیدای احراز این منصب شده است. ولی انتخاباتی قرار است برگزار شود که
بیم آن می رود که صدای دل سوزان این ورزش در آن شنیده نشود چرا که نماینده
ورزشکاران در رأی گیری از سوی خود هیأت و اداره ورزش و جوانان انتخاب می
شود که حامی سر سخت نامبرده می باشد، هیآت شهرستانها نیز همین وضع را دارند
آقای م. به همراه تنی چند از یاران خود سفر های انتخاباتی را از
بهار سال 92 آغاز کرده اند و امتیازات مختلفی را در راستای کسب رای به
تعدادی از روساء و مربیان شهرستان ها واگذار کردند.
متاسفانه صدای انتقاد منصفانه هم به مزاج آقایان خوش نیامده و حتی حاضر به
دفاع از عملکرد چهار ساله خود نیز نبوده اند حتی صدا و سیمای مرکز اردبیل
نیز در برنامه مورخه 5/11/92 که به معرفی یکی از پرتاب گران جوان شهرستان
پارس آباد پرداخت و حتی آقای د. هم در آن
برنامه سخن گفتند با وجود تماس های مکرر ورزشکاران هیچ اشاره ای به وضعیت
این رشته ورزشی نکردند بلکه تنها تعریف و تمجید بود و تقدیر و تشکر. در طول
این چهار سال هیچ کس نپرسیده که حال یکی از این ورزشکاران خوب است یا
نه (البته این امر رسم ورزش ایرانی هست) کسی نپرسیده در منطقه سردسیری مثل
اردبیل این افراد کجا تمرین می کنند یا حتی تعدادی از نوجوانان که در سالن
سر پوشیده رضازاده مشغول تمرین هستند کدام قسمت از سالن را جهت تمرین در
اختیار آنها قرار داده اند حال بگذریم از درد دلهای بسیاری که در دل داریم .
فقط امیدواریم این چند سطر هرچند طولانی شد توسط اصحاب رسانه خوانده شود و
از آقایان چه در اداره ورزش و جوانان و چه در هیأت دو و میدانی اردبیل
پرسیده شود در طول این مدت چه بر سر دو و میدانی اردبیل آمده و عملکرد آنها
در طول این مدت چه بوده است؟
با احترام و سپاس
جمعی از ورزشکاران و مربیان اردبیل 5/11/92
